بازدید ۱,۹۸۴
اگر فکر می‌کنید جای یک سفر جنوبی در حاشیه خلیج فارس بین سفرهایتان خالی است، پیشنهاد ما به شما بندر پارسیان است. همراه ما بشوید تا سری به غربی‌ترین شهر استان هرمزگان بزنیم و چیز را درباره شهر و دیدنی‌هایش بخوانیم.
راستی اگر مسافر شدید، برای مقایسه تعرفه اجاره آپارتمان مبله می‌توانید از پینورست کمک بگیرید.
بندر پارسیان کجاست؟ دروازه ورود به استان هرمزگان
پارسیان یکی از شهرهای بندری استان هرمزگان است. اگر در گذشته مسافر این شهر شده‌اید احتمالا آن را به اسم «گاوبندی» می‌شناسید. سال ۱۳۸۶ بود که تصمیم گرفتند اسم آن را تغییر بدهند و این شد که امروز آن را به اسم دیگری می‌شناسند.
منبع: گوگل مپ عکاس: INTO THE ROADS youtube channel
پارسیان غربی‌ترین نقطه هرمزگان و از توابع بندرلنگه است. اگر یک مداد بردارید و استان‌های فارس، بوشهر و هرمزگان را روی نقشه به هم وصل بکنید، نقطه‌ای که این سه استان به هم می‌رسند درست روی پارسیان می‌افتد.
پارسیان مرکز شهرستان پارسیان است و دو بخش به اسم‌های «کوشکنار» و «مرکزی» دارد. شهرهای اصلی آن «شهر پارسیان»، «کوشکنار» و «دشتی» هستند و چهار دهستان به اسم‌های «بوچیر»، «بهدشت»، «کوشکنار» و «مهرگان» هم دارد.
این شهر از آن شهرهای بندری و همه چیز تمامی است که هم دریا دارد هم کوه و دشت. برای همین تنوع دیدنی‌هایش هم آنقدر زیاد است که هر گردشگری را راضی نگه‌دارد. پس نگران گشت و گذارتان نباشید، همراه ما باشید تا در همه جزئیات و دیدنی‌های شهر چرخی بزنیم.
بیشتر بخوانید: زیبایی به یادماندنی تنگه شوتاریکو هرمزگان
آب‌و‌هوا و طبیعت بندر پارسیان
به‌هر حال پارسیان یک شهر بندری در حاشیه خلیج فارس است، پس شرجی بودنش را نمی‌شود ندید گرفت. ولی با این وجود می‌شود گفت که پارسیان نسبت به بقیه قسمت‌های استان هرمزگان معتدل‌تر است.
مثل هر بندر جنوبی دیگر، تا دلتان بخواهد در این منطقه نخلستان دیده می‌شود. از گذشته محصولات این نخلستان‌ها مثل خرما و غله به هند و مومباسا صادر می‌شدند. اصلا همین تجارت با کشورهای هند و آفریقا جزو اصلی‌ترین منبع درآمد مردم منطقه بود. نخل فولاد، نخل جنگل غربی، جنگل بوخی، جنگل قاسمی‌ها، جنگل شیبانی‌ها و نخل خلفانی جزو همین نخل‌های معروف هستند.
این شهر دره‌های معروفی هم دارد که رودخانه‌های فصلی منطقه مهمان آن‌ها هستند. از طرفی همیشه هم پر آب نیستند و موقع خشکسالی ممکن است خالی از آب باشند.
منبع: گوگل مپ عکاس: Banafsheh Yaghoobi
از بین این دره‌ها می‌توانیم به دروای سگی، دروای لییو، دروای گبری، دروای حلوای، دروای گز آبدین، دروای پیاله‌ای، دروای پندنی، دروای بوگال، دروای تنگ بردول، و دروای آبیار اشاره کنیم. اطراف این دره‌ها هم زمین‌های زیادی قرار دارند که گاهی در آن‌ها گندم و جو می‌کارند.
دست‌سازه‌های بندر پارسیان ؛ هوا را از پارسیان بگیر، برگ نخل را نه
از آن‌جایی که این شهر پوشیده از نخلستان است، مردم محلی پارسیان دست به کار شده‌اند و با برگ درخت نخل صنایع دستی زیبایی می‌سازند. بالاخره نخل درخت معمولی‌ای نیست، از سر تا پایش به جنوبی‌ها خیر می‌رساند. برگ درخت نخل شکل متفاوتی دارد، شما اگر این کار را بلد باشید می‌توانید چند برگ را با الگوی خاصی که دارد دور هم بپیچید و در نهایت یک سبد در دستتان ببینید.
حالا همین سبدی که خودتان شاهد بوده‌اید از چند برگ ساخته شده را می‌توانید سال‌ها استفاده کنید و خم به ابرویش نیاید. ساختن شکل‌های مختلف با برگ درخت نخل حال و هوای جالبی دارد. اگر گذرتان به این شهر خورد و مردم محلی را دیدید می‌توانید از آن‌ها بخواهید به شما کمک کنند تا این هنر را امتحان بکنید.
این دست‌سازه‌ها اسم‌های محلی و جالبی دارند؛ ادبزن، کتل، خورجین، چاکون، تولک، برداله، گهواره، حصیر، ترازو، سرقلیان، بادگیر، سرپوش، انبر، جارو، گلت خرما، منقل، دسین، مدانه، مشک آبی، حاسک، پیشک، پرونگ، شلوت، بستل، کپر، کنده، هاون، حوسین، بنه‌کاه، آردبیز، سپ، ورجی، جفیر، رف، مشکو، مشتو، خمره‌آبی ، چاکو، چندول، گنزو و چنک.
بیشتر بخوانید: بندر کنگ ؛ از بندر باستانی هرمزگان چه می‌دانید؟
جنوب را بدون خوردن غذای دریایی ترک نکنید ؛ در پارسیان چه بخوریم؟
یکی از ویژگی‌های مشترک مسافرهایی که شهرهای جنوبی را انتخاب می‌کنند، خوردن غذاهای محلی و دریایی است. پارسیان هم از قافله عقب نمانده و تنوع زیادی از غذاهای سنتی دارد.
البته بعضی از مسافرها جزو آن دسته از کسانی هستند که زیاد اهل ریسک نیستند و ترجیح می‌دهند همان غذاهای معمول روزانه خودشان را بخورند. اگر از آن‌ها دلیلش را بپرسید احتمالا می‌گویند اگر طعمش را دوست نداشتم چه؟ اصلا اگر معده‌ام به هم ریخت و مریض شدم چه؟ ولی اگر از ما می‌شنوید، برای یک وعده هم که شده دلتان را به دریا بزنید و غذاهای محلی جنوبی را امتحان کنید.
همه این غذاها و خوردنی‌ها اسم‌های محلی و جالبی دارند؛ ته‌چین ماهی، قلیه ماهی ، هریسه (حلیم)، پلیل، مچبوس، دریه (گویده)، مری، مهیاوه، برنج سرخ، خرما گرما، ارحین، شامی، ودام، متو، چپاتی، برنج رشتکو، نان نازک، هشینه برشیده، مزروبه، دو گوگه، نان برزه، طهمه، مشو، دیشک، صلاه‌الخیر، کنگر، لگجی، پدیز، کوچیر، عربو، کتخ اوپیا، دو پیازه، کوکو و پدنه.
از آن‌جایی که احتمالا نتوانستید اسم تعدادی از آن‌ها بخوانید و حتی تلفظ درست آن‌ها را نمی‌دانید، باید بگوییم که تا مزه هرکدام را امتحان نکنید نمی‌توانید عطر و طعم غذای جنوبی را بدانید. پس نگران نباشید فقط کافی است خودتان را به رستورانی برسانید که غذای محلی سرو می‌کند.
منبع: گوگل مپ عکاس: fatemeh ghaderi
یکی دیگر از خوشمزه‌های بندر پارسیان، شیرینی‌های محلی آن است؛ لقیمات، رنگینک، فرنی، خم‌فروش، خرما دیشو، ساگو، حلوای انگشت، پیچ، نشا، نان برزه و خرک پخته.
بیشتر بخوانید: همه چیز درباره جزیره لاوان ؛ مالدیو ایران
ساحل‌های دیدنی‌های پارسیان ؛ گشت‌و‌گذار در حاشیه خلیج فارس
تنوع دیدنی‌های پارسیان به اندازه‌ای زیاد است که ممکن است انتخاب یک یا چند مورد از آن‌ها برای یک سفر کوتاه کمی سخت به‌نظر بیاید. برای همین تصمیم گرفتیم این دیدنی‌ها را برایتان دسته بندی کنیم که اگر دوست داشتید بتوانید طوری بین آن‌ها انتخاب کنید که دسته‌بندی‌ای را از دست نداده باشید. پس یک قلم و کاغذ بردارید و اسم هرکدام که نظرتان را جلب کرد را یادداشت بکنید.
در اولین مورد تصمیم داریم ساحل‌های پارسیان را به شما معرفی کنیم. ساحل‌هایی که حتی قدم زدن در آن‌ها هم می‌تواند یک تجربه جنوب‌گردی تمام عیار باشد.
شهر کوشکنار ؛ لذت تماشای ماهی‌های رنگین‌کمانی
کوشکنار به‌عنوان غربی‌ترین نقطه شهرستان پارسیان، با پارس جنوبی و مرز بوشهر همسایه است. دقیق‌تر بخواهیم بگوییم در ۶ کیلومتری شمال بندرتبن، ۸ کیلومتری جنوب بنی دکان، ۷ کیلومتری مغرب اغویرزه و در ۷ کیلومتری مشرق روستای سروباش جا خوش کرده. در گذشته به آن «قصر کنار» هم می‌گفتند، دلیلش هم برمی‌گردد به درخت‌های «کنار» که در نقطه به نقطه شهر قرار داشتند.
منبع: گوگل مپ عکاس: Mohammad Riyazi
کوشکنار پر از جاذبه‌های گردشگری معروف و دیدنی است؛ «مجموعه گردشگری تبن» با ساحل آفتابی و کوه و دریایش، «پارک ملی نایبند» با زیستگاه‌های مرجانی‌اش، «ساحل الپی» با لاک‌پشت و ماهی‌های رنگین‌کمانی‌اش و «پارک شهر».
شهر دشتی ؛ تخم‌گذاری لاک‌پشت‌ها را ببینید
دشتی در ۴ کیلومتری جنوب پارسیان و ۲ کیلومتری شمال کوه شاهین‌کوه قرار گرفته. اگر دوست داشتید تاریخ‌گردی کنید می‌توانید سری به ارگ بزرگ کلات سرخ که جزو دیدنی‌های تاریخی دشتی و مربوط به قرن دوازدهم هجری است بزنید. اگر هم دلتان ساحل‌گردی خواست، یک راست سراغ ساحل دستیر بروید. ساحلی بکر و دیدنی که آنقدر تمیز است می‌توانید انواع موجودات دریایی مثل سفره ماهی و طوطیا را در آن پیدا کنید. این ساحل مثل خانه لاک‌پشت‌هاست، چرا که در آن تخم‌گذاری می‌کنند و منظره تماشایی‌ای می‌سازند.
جاده ساحلی بستانو ؛ پیوند دوستانه کوه و دریا
در منطقه پارسیان یک جاده متفاوت و معروف وجود دارد که گنجینه‌ای از ساحل‌های بکر و دیدنی است. جاده ساحلی بستانو فاصله بین «بندر بستانو» تا «بندر مقام» است که ۲۰ سال است بر سر زبان‌هاست.
در مسیر جاده که جلو بروید اول از همه به روستای بندری «زیارت» می‌رسید. اگر جلوتر بروید روستای «مغدان» درست جلوی شماست. مغدان روستایی بندری است که به تپه‌های شنی‌اش معروف است. اگر دوست داشتید می‌توانید در این روستا پیاده بشوید، کفش‌هایتان را در بیاورید و روی شن‌های داغ ساحل خلیج فارس قدم بزنید. تجربه حس گرمای شن‌های ساحل در کنار نسیم خنک دریا را از دست ندهید.
منبع: گوگل مپ عکاس: Ahmad Bahrami
حالا اگر بازهم از مغدان جلوتر بروید، به ساحل صخره‌ای «نیرم» می‌رسید. این قسمت از جاده همان محلی که کوه به دریا می‌رسند. در کنار این قسمت از جاده ساحلی بستانو یه صخره خیلی بزرگ می‌بینید که به آن «گردنه عشاق» می‌گویند. به‌نظرتان می‌توانید از تماشای غروب آفتاب از بالای این صخره بگذرید؟
نیرم را هم که رد کنید، قبل از اینکه به انتهای جاده و بندر مقام برسید، «ساحل مکسر» جلوی شماست. این ساحل هم جزو منطقه‌ای است که کوهستان به دریا می‌رسد و محل یکی شدنشان منظره‌ای تماشایی است.
طبیعت‌گردی در پارسیان ؛ هیجان تنگه‌نوردی را تجربه بکنید
بخش دیگری از دیدنی‌های این شهر مربوط به قسمت‌های جالبی از طبیعت مثل دره، آبشار، تنگه، غار، چشمه و موارد شبیه آن‌هاست. خبر خوب این است که اگر طبیعت‌گرد باشید این قسمت مطلب برای شماست. در ادامه مسیر معروف‌ترین دیدنی‌های طبیعت پارسیان را به شما نشان می‌دهیم تا گزینه دل‌خواهتان را انتخاب کنید.
تنگه شوتاریکو ؛ از یک راهنمای محلی کمک بگیرید
اگر در ۱۷ کیلومتری شرق پارسیان و قبل از روستای «بهده»، به شمال روستای «چکچک» بروید، به کوه‌هایی می‌رسید که این تنگه در دل آن‌هاست. شوتاریکو به معنی « شب تاریک» است و چون برای وارد شدن به تنگه باید از غاری تاریک بگذرید، به آن تنگه شوتاریکو می‌گویند. قبل از راهی شدن به سمت تنگه باید بدانید که این مسیر همراه با صخره‌نوردی، سنگ‌نوردی و دره‌نوردی است. پس اگر توانایی و تجهیزات لازم را ندارید بهتر است از یک راهنمای محلی کمک بگیرید.
منبع: گوگل مپ عکاس: Behnaz Bani
کمی که در تنگه جلو بروید به یک دوراهی می رسید. سمت راست دوراهی به تنگه شوتاریکو و سمت چپ آن به تنگه و چشمه «اودبه» یا «آب دبه» می‌رسد. از سمت راست که ادامه بدهید مسیرتان پر از پیچ‌و‌خم، دالان‌های تو در تو و حوضچه‌های آب و گیاهان دارویی و خوش‌عطر است. این مسیر تا رسیدن به انتها راهی سنگلاخی و تقریبا سخت است. ولی اگر اهل تنگه‌نوردی باشید و تجربه و تجهیزات مناسب داشته باشید، دیدنی‌های طبیعی این تنگه آنقدر زیباست که پشیمانتان نمی‌کند.
تنگه و چشمه اودبه
همان‌طور که بالاتر اشاره کردیم، اگر در دوراهی رسیدن به تنگه شوتاریکو به سمت چپ بروید، وارد مسیر رسیدن به چشمه اودبه می‌شوید. در این مسیر با حدود ۳۰ دقیقه پیاده روی می‌توانید به اودبه برسید. مسیر اودبه نسبت به شوتاریکو کوتاه‌تر و آسان‌تر است پس اگر تجربه کمی دارید می‌توانید این مسیر را انتخاب بکنید.
روی کوه‌های این مسیر شکاف‌هایی می‌بینید که در گذشته مثل لوله‌کشی طبیعی عمل می‌کردند و آب را به روستا می‌رساندند. البته امروزه در این مسیر لوله گذاشته‌اند و آب روستا از این لوله‌ها تامین می‌شود. اودبه به آبشار و نخل‌هایش معروف است. اگر جزو طرفداران گیاهان دارویی باشید، عاشق این تنگه می‌شوید. مسیر ادوبه پر از گیاهان دارویی است که بومی‌های منطقه از آن‌ها استفاده می‌کنند.
بیشتر بخوانید: 5 تا از زیباترین و بهترین ساحل‌های ایران
آبشار و چشمه بوچیر
روستای «بوچیر» روستایی دیدنی در شرق پارسیان است. بوچیر در در ۷ کیلومتری غرب روستای «حمیران»، ۶ کیلومتری شرق روستای «هشنیز» و پشت کوه سنجول قرار گرفته.
آبشار بوچیر آبشاری در روستای بوچیر است که چشم‌انداز دیدنی‌ای دارد.
تنگه بوچیر که نزدیک همین روستاست، دره‌هایی عمیقی دارد که در بعضی قسمت‌ها به ۵۰ متر هم می‌رسند. همین‌طور این دره‌ها پر آب هستند و برای عبور از آن‌ها باید تنی به آب بزنید. اگر دوست داشته باشید و شناگر ماهری باشید، می‌توانید در این دره شنا کنید تا به انتهای آن برسید. اگر هم خواستید می‌توانید از قایق‌های بادی استفاده کنید. در دره که جلو بروید به غاری می‌رسید که ۱۰۰۰ متر تا انتهایش راه باقی می‌ماند. دمای آب و هوای داخل آن هم متغیر است. حتی اگر در دره‌نوردی و شنا حرفه‌ای هستید هم این نکات را در نظر بگیرید تا در دره‌نوری‌تان به مشکل نخورید.
تاریخ‌گردی در پارسیان ؛ گردشی تاریخی در روستای بهده
بار گشت و گذار تاریخی سفرتان را می‌توانید یک‌جا روی دوش روستای ۳۰۰۰ ساله «بهده» بیندازید. این روستا مرکز دهستان مهرگان و در ۳۴ کیلومتری شرق پارسیان است. در این روستا آثار تاریخی مختلفی به چشم می‌خورد که در ادامه تعدادی از آن‌ها را به شما معرفی می‌کنیم:
منبع: گوگل مپ عکاس: Mohammad Goodarzi
۱. در بالاترین نقطه «کوه کلات» که درست وسط روستاست، می‌توانید «قلعه کلات» را ببیند. این قلعه که مربوط به دوران ساسانی است، ثبت ملی شده است.
۲. در وسط بهده و ضلع جنوبی کوه کلات، غاری تاریخی به اسم «کلات عالی گنا» وجود دارد که می‌گویند به دست خود مردم منطقه کنده شده.
۳. روی کوه کلات چاهی به اسم «دیلاو» دیده می‌شود که در گذشته برای ساکنین قلعه کلات بود. این‌طور گفته می‌شود که چاه دیلاو به یک چاه دیگر به اسم «تنگو» راه دارد و یک کاسه در دیلاو می انداختند و از چاه تنگو آن را بیرون می‌آورند. این چاه جزو پدیده‌های عجیب زمان محمدشاه قاجار بود.
۴. یک آتشدان هم در این منطقه وجود دارد که مربوط به زرتشتی‌های گذشته روستاست. این آتشدان ۳۰۰۰ ساله که از سنگ تراشیده شده، به دوران اشکانیان برمی‌گردد.
۵. اگر به غرب بهده و جنوب دره فاریاب بروید، قلعه ای خشتی به اسم «قلعه ماشک» می‌بینید. صاحب این قلعه «شیخ یاسر نصوری» یکی از حاکم‌های قدیمی پارسیان بود.
۶. همین‌طور در این منطقه کتیبه‌ها و سنگ‌نوشته‌هایی ۴۰۰ ساله مربوط به دوران صفوی هم به چشم می‌خورد.
چه فصلی از سال مسافر بندر پارسیان بشویم؟
استان هرمزگان آب و هوایی گرم، خشک و شرجی دارد. از طرف دیگر بندر پارسیان نسبت به بقیه منطقه‌های استان معتدل‌تر و خنک‌تر است. ولی با این وجود اگر جنوبی نباشید و ماندن در این آب و هوا را تجربه نکرده باشید، احتمالا تحمل آن برایتان سخت است.
منبع: گوگل مپ عکاس: INTO THE ROADS youtube channe
پاییز، زمستان و اوایل بهار جزو ایده‌آل‌ترین روزهای سفر به پارسیان هستند. اگر دوست دارید بدون دغدغه گرما و شرجی یک جنوب‌گردی حسابی را تجربه بکنید، پیشنهاد ما انتخاب همین روزهاست. در این صورت می‌توانید در همه نقاط، شهرها و روستاهای پارسیان گشت و گذار کنید و تجربه‌ای به یاد ماندگی با خود به یادگار ببرید.
چطور خودمان را به پارسیان برسانیم؟
اگر دوست دارید با ماشین شخصی‌تان مسافر پارسیان بشوید، می‌توانید یکی از این سه مسیر زیر را انتخاب بکنید:
مسیر شماره یک ؛ از بوشهر به پارسیان
اگر بخواهید از بوشهر راهی بندر پارسیان بشوید، باید اول از بوشهر خودتان را به عسلویه برسانید. فاصله بوشهر تا عسلویه حدود ۲۹۰ کیلومتر یعنی تقریبا سه ساعت و نیم رانندگی است. به عسلویه که رسیدید دیگر راهی نمانده. از آن‌جا کافی است که حدود ۶۰ کیلومتر دیگر جلو بروید. بعد از حدود ۴۰ دقیقه رانندگی در جاده عسلویه-پارسیان، به مقصدتان می‌رسید.
بیشتر بخوانید: بافت قدیم بوشهر ؛ جایی با سبک و معماری خاص
مسیر شماره دو ؛ از شیراز به پارسیان
مسیر دوم شما می‌تواند از استان فارس به سمت پارسیان باشد. اگر سفرتان را از شهر شیراز شروع بکنید، باید به سمت جنوب آن حرکت بکنید. در مسیرتان باید از همه شهرهای جنوبی استان فارس رد بشوید تا از استان خارج بشوید. فاصله شیراز تا پارسیان حدود ۴۰۰ کیلومتر یعنی تقریبا ۵ ساعت رانندگی است.
مسیر شماره سه ؛ از بندرعباس به پارسیان
اگر می‌خواهید از شرق یا شمال وارد استان هرمزگان بشوید، این مسیر مناسب شماست. این مسیر از بندرعباس شروع می‌شود و به سمت غرب آن ادامه پیدا می‌کند. مسیر بندرعباس تا پارسیان حدود ۴۰۰ کیلومتر یعنی تقریبا ۵ ساعت رانندگی است. در مسیرتان باید بندر خمیر و بندر لنگه را رد کنید. از بندرعباس تا بندر لنگه حدود ۱۸۰ کیلومتر یعنی تقریبا دو ساعت و بیست دقیقه راه است. به بندرلنگه که رسیدید باید حدود ۲۲۰ کیلومتر دیگر جلوتر بروید تا در نهایت وارد پارسیان بشوید.
منبع: گوگل مپ عکاس: Travel Guid
اگر هم خواستید با اتوبوس راهی پارسیان بشوید، باید اول خودتان را به بندرعباس برسانید. از آن‌جا هم می‌توانید ماشین‌های پارسیان را سوار بشوید هم می‌توانید مسافر اتوبوس‌ها بشوید. توجه کنید که پارسیان ترمینال ندارد، ولی اگر اتوبوس‌های بندرعباس به سمت بوشهر یا اهواز را سوار بشوید در پارسیان توقف می‌کنند.
سوالات متداول
چه فصلی به بندر پارسیان سفر کنیم؟
آب و هوایی هرمزگان گرم و شرجی است. برای همین پاییز، زمستان و اوایل بهار بهترین وقت سفر به بندر پارسیان است.
دسترسی به بندر پارسیان با ماشین شخصی چگونه است؟
از سه شهر بوشهر، شیراز و بندرعباس می‌توانید به بندر پارسیان بروید.
نام قدیم بندر پارسیان چیست؟
قدیمی‌ها این بندر را به نام «گاوبندی» می‌شناسند. از سال ۱۳۶۸ نام آن تغییر کرد.
اگر برای اولین بار بخواهید مسافر یکی از استان‌های جنوبی بشوید، کدام استان را انتخاب می‌کنید؟ به‌نظرتان در این انتخاب باید به چه نکاتی توجه بکنید؟
اگر موقع انتخابتان احساس کردید پیدا کردن اقامتگاهی که باب میلتان باشد یا برای اجاره سوئیت ارزان سخت به نظر می‌آید، می‌توانید روی کمک پینورست هم حساب کنید. وب‌سایت پینورست را باز کنید تا تنوع زیادی از اقامتگاه‌های استاندارد و گلچین شده در نقطه به نقطه ایران جلوی رویتان باشد. انتخاب با شماست.
همه‌چی از اونجایی شروع شد که چرخیدم و رسیدم به حرف بچگیم؛ نوشتن دوای هر دردیه :)
توی سفر دنبال چی هستی؟ 
کشف شهر 
قلقهای سفر 
تجربههای بقیه 
