در نزدیکی‌های تهران و در دل طبیعت منطقه‌ای گردشگری جای دارد که اسمش تنگه واشی است. این منطقه دره‌ای است که رودخانه در آن جریان دارد. اگر مسیر رود را تا انتها بروید به آبشاری که در آنجاست می‌رسید. تنگه واشی فقط یک جاذبه طبیعی نیست، بلکه دیدنی‌های تاریخی هم دارد که آنها را در حال قدم زدن در آب می‌بینید.
اگر می‌خواهید یک سفر یک روزه همراه با طبیعت‌گردی در تهران داشته باشید حتما تنگه واشی را گوشه ذهنتان داشته باشید. تنگه واشی هم برای علاقه‌مندان به آثار باستانی و هم کسانی که علاقه به کشف تصاویر متفاوت در دل طبیعت دارند، مناسب است.
نزدیک بودن تنگه واشی به تهران دلیل خوبی است تا یک آخر هفته را بهش اختصاص دهید و صبح زود راهی آنجا شوید. راستی فراموش نکنید برای دانستن تعرفه اجاره آپارتمان مبلهدر سراسر ایران مخصوصا تهران به سایت پینورست سری بزنید. ما اقامتگاه‌های مناسب را برای شما گلچین کرده‌ایم که با خیال راحت و بدون احساس سردرگمی انتخاب کنید و با خیال راحت تهران و موزه‌ها و ییلاق‌های زیبایش را بگردید و خوش بگذرانید.
تنگه واشی کجاست؟
تنگه واشی در محدوده کیلومتر ۲ فیروزکوه – تهران قرار دارد. برای رفتن به این منطقه زیبا بعد از طی کردن کیلومتر ۲ وارد مسیر فرعی می‌شوید. حدودا ۹ کیلومتر جلوتر که بروید به روستای سرسبز جلیزجند می‌رسید. پس از طی کردن مسافت ۴ کیلومتری محوطه تفریحگاهی و مسیر پیاده‌روی تنگه واشی را می‌بینید.
از تهران تا تنگه واشی حدودا ۲ ساعت راه است.
همانطور که گفتیم تنگه واشی در روستایی به نام جلیزجند از توابع بخش مرکزی شهرستان فیروزکوه قرار دارد. البته اینجا به جز دره زیبای تنگه واشی جاذبه های گردشگری محبوب دیگری هم دارد که جلوتر بیشتر درباره‌شان می‌گوییم. اما جالب است بدانید عمر بعضی از آثار باستانی این روستا به قرن چهارم میلادی برمی‌گردد. بقایای قلعه‌ها، برج‌های دیده‌بانی و آرامگاه امامزادگان سه گانه آثار باستانی این روستا هستند.
جایی که امروزه به اسم تهران می‌شناسیم در گذشته‌های نه چندان دورش منطقه‌ای ییلاقی بوده. معمولاً خاندان سلطنتی برای گذراندن تابستان‌ها به اطراف تهران می‌رفتند. به خصوص در زیر رشته کوه‌های البرز که آب و هوای خیلی خوبی دارد و از هر نظر برای گذراندن تعطیلات مناسب است.
تنگه واشی یکی از همان منطقه‌های ییلاقی است که هنوز هم گردشگران زیادی را جذب خودش می‌کند.
اینجا در واقع محل عبور رودخانه‌ای است که سرچشمه‌اش کوه‌های ساواشی هستند. دو طرف این رودخانه را صخره‌هایی که ارتفاع هرکدام‌شان حداقل به ۱۰۰متر می‌رسد احاطه کرده‌اند.
از آنجایی که در این رودخانه امکان رفت و آمد با پای پیاده وجود دارد به مرور زمان به منطقه‌ای گردشگری تبدیل شده است.
اینجا به تنگه فیروزکوه هم معروف است، اما اسم اصلی‌اش تنگه ساواشی است که برای خودش داستان‌هایی دارد.
حتماً کوچه‌های خیلی باریک را دیده‌اید که فقط یک نفر در لحظه می‌تواند از آن رد شود. معمولاً به آنها کوچه دوستی می‌گویند. چرا که نمی‌شود دو نفر از روبه روی همدیگر داخل کوچه شوند و توجهی به هم نداشته باشند.
ساواشی در زبان آذری تقریباً به معنای رو در رو شدن است. تنگه واشی هم مثل این کلمه به دو قسمت تقسیم می‌شود؛ قسمت اول تنگه که به اسم «واشی» شناخته می‌شود. این بخش، راه واقعاً باریکی است و به خاطر همین هم معمولاً ارتفاع آب بیشتر است. اگر در این قسمت بایستید آب تا قسمت کمر شما قرار می‌گیرد. البته در فصل تابستان عمق آب رودخانه کمتر می‌شود و در بعضی قسمت‌ها به زیر زانو هم می‌رسد.
بعد از آن‌که از واشی خارج شدید به دشت ساواشی می‌رسید. این منطقه جای خوبی برای استراحت و صرف نهار یا میان‌وعده است. می‌توانید گردش را همین‌جا متوقف کنید و برگردید اما حالا که تا اینجا آمده‌اید خیلی حیف است که راه را ادامه ندهید.
بعد از نیم ساعت پیاده‌روی به بخش دوم دره می‌رسید. این تنگه به اسم «سا» معروف است. سا به باریکی تنگه اول نیست و عمق آبش کمتر است. آبشار معروف ۱۵متری واشی هم در انتهای این بخش قرار دارد.
اما می‌توان گفت که تنگه واشی بخش سومی هم دارد که از کنار آبشار شروع می‌شود. اگر به کوهنوردی علاقه‌مند باشید این بخش برایتان خیلی جذاب خواهد بود. اگر از کناره‌های آبشار بالا بروید به دشت دیگری می‌رسید. دیدن آن منطقه تجربه جذابی است و سرچشمه آبشار را هم همان‌جا پیدا می‌کنید.
همانطور که گفتین این تنگه به تهران خیلی نزدیک است. به نزدیک‌های ۱۷کیلومتری فیروزکوه که برسید می‌توانید تابلوهای راهنمای آن را ببینید. بنابراین اگر صبح زود به طرف تنگه حرکت کنید بعد از دو ساعت رانندگی به آنجا می‌رسید.
از طرفی جذابیت‌های تنگه واشی هم فقط به زیبایی‌های طبیعت محدود نمی‌شوند. یکی از کتیبه‌های معروف قاجار روی دیواره تنگه اول ساخته شده است. این کتیبه به دستور فتحعلی شاه قاجار ایجاد شد و طرح آن درباره شکارگاه دشت ساواشی است.
رفتن به تنگه هزینه زیادی ندارد. حتی توصیه می‌کنیم که با استفاده از تور به آنجا بروید و انرژی‌تان را به جای رانندگی برای پیاده‌روی ذخیره کنید. اما توجه داشته باشید که هنگام ورود به منطقه باید مبلغ کمی را بپردازید.
در نزدیکی تنگه واشی به روستای جلیزجند می‌رسید. اگر قبل از حرکت نتوانستید لوازم و یا خوراکی‌هایی که نیاز دارید را تهیه کنید نگران نباشید. سری به مغازه‌های این روستا بزنید و با مردم خون‌گرم آنجا معاشرت کنید. خیلی خوب است به جلیزجند سر بزنید. گردش در بافت سنتی روستا حس و حال خوبی دارد.
فتحعلی شاه، پادشاه دوره قاجار، قبل از این که پادشاه تمام ایران شود، جوانی‌اش را در شیراز سپری کرده بود. او با دیدن زیبایی‌ها و نقش و نگارهای شیراز تصمیم به ساخت نقش برجسته‌هایی در منطقه حکومتی خود می‌گیرد. برای این منظور ۳ شخص به نام‌های حجار باشی، نقاش‌باشی و معمارباشی مسئول ساخت کتیبه‌هایی در اطراف تهران می‌شوند.
ساخت این کتیبه‌ها به گونه‌ای حرفه‌ای بوده که تا حالا از تابش آفتاب و بارش باران در امان مانده‌اند. یکی از این کتیبه‌ها در تنگه اول قرار دارد. دیگری در تونل وانا در جاده هراز و کتیبه سوم در چشمه علی در شهر باستانی ری حکاکی شده است.
در اطراف این کتیبه که ابعاد ۶ در ۷ متر دارد، وقایع دوران فتحعلی شاه حکاکی شده است. تصویر بازگوکننده صحنه شکار پسران و نوادگان پادشاه همراه با اسب ها و نیزه‌هایشان است. قدمت این کتیبه به ۱۸۵ سال می‌رسد.
برای رفتن به این مکان زیبا بهتر است صبح زود حرکت کنید تا حدود ساعت ۶ صبح به دهکده جلیزجند برسید. داشتن کوله‌پشتی و غذاهای سبک به همراه کفش یا دمپایی مناسب توصیه می‌شود.
حتماً با خودتان دمپایی ببرید. سعی کنید دمپایی‌ها از جنسی باشند که حرکت در آب را سخت نکنند. بنابراین دمپایی‌های ابری اصلاً پیشنهاد نمی‌شوند.
اگر کفش مناسب نداشتید، می‌توانید در همان پارکینگ تنگه واشی کفش بخرید. البته جلوتر از آن هم دستفروشهایی هستند که جنس‌هایشان ارزان‌تر است.
این مسیر به خاطر پیاده‌روی‌های طولانی و سخت مناسب کودکان و سالمندان و افراد ناتوان نیست.
حتما وسایل ضروری با خودتان ببرید. ترجیحاً لباس گرم همراهتان داشته باشید. بهتر است کیف‌تان هم سبک و ضد آب باشد.
زیاد وسیله همراه خودتان نبرید. چون می‌خواهید یک مسیر آبی را طی کنید، احتمالش هست که وسایلتان در آب بیفتند.
باید حداقل یک دست لباس اضافه داشته باشید. چون حداقل دو سوم از مسیر را باید در آب طی کنید. پس ممکن است به هر دلیلی به طور کامل خیس شوید.
در تنگه دکه و دستفروشهایی هستند که خوراکی و تنقلات می‌فروشند. می‌توانید به راحتی از آنها خرید کنید. اما بهتر است قبل از شروع حرکت هرچه لازم داشتید را تهیه کنید تا در آنجا خیال‌تان راحت باشد. سعی کنید چند بطری آب معدنی هم ببرید.
راستی اگر خواستید در اطراف تنگه واشی غذا میل کنید، می‌توانید به رستوران و سفره خانه امین بروید. رستوران امین در ۹۵ کیلومتری جاده تهران به فیروزکوه است و غذاهای باکیفیتی دارد.
توصیه می‌کنیم یک روز در وسط هفته را برای رفتن به واشی انتخاب کنید. تنگه واشی در آخر هفته‌ها و روزهای تعطیل خیلی شلوغ است.
اگر می‌خواهید آبشار را ببینید، باید رودخانه‌نوردی کنید. چون در مسیر، صخره و پستی بلندی سر راهتان هست و باید آنها را پشت سر بگذارید.
وقتی آبشار را دیدید، می‌توانید باز هم مسیر را ادامه بدهید و جاهای زیباتری را در تنگه واشی پیدا کنید. بعد از یک کوهپیمایی کوتاه، سرچشمه آبشار جلوی چشمانتان ظاهر می‌شود.
آنجا یک دشت زیبا هم هست که کمتر کسی آن را از نزدیک دیده. به نظرم ارزشش را دارد کمی بیشتر سختی بکشید و این دشت را هم ببینید.
قبل از سفر اگر در مورد اقامتگاه مطمئن نیستید حتما سری به سایت پینورست بزنید. توی سایت پینورست همه چیز تا حد امکان ساده است تا همه بتوانند به راحتی، در هر لحظه و برای هر مقصدی روی آن حساب باز کنند. تمام فکر و ذکر بچه‌های پینورست روی خواسته‌های اصلی شماست: آرامش شما، بهداشت و پاکیزگی برای شما، حفظ امنیت و حریم خصوصی شما و البته صداقت و شفافیت در تمام ارتباط‌ات با شما.
ولی از همه مهم‌تر این که پینورست در هر شرایطی «همراه» شماست و بیست و چهار ساعته مراقب اوضاع هست و همیشه حواسش به شما هست. علاوه بر این در سایت پینورست امکان ثبت نظر هست که بر اساس نظراتی که بقیه دادند با خیال راحت می‌توانید اقامتگاه مناسب خودتان را انتخاب کنید و تجربه خودتان بعد از اقامت را هم ثبت کنید.
از آنجایی که بخش زیادی از مسیر تنگه واشی در آب می‌گذرد بهتر است در ماه‌های سرد سال به آن سفر نکنید. آب تنگه واشی در بیشتر وقت‌ها سرد و خنک است، اما زمستان اوج این سرماست و احتمالاً جلو رفتن برایتان خیلی سخت می‌شود.
بنابراین بهترین زمان برای رفتن به تنگه واشی فصل‌های گرم است. در تابستان صخره‌ها جلوی تابش مستقیم خورشید را می‌گیرند و قدم زدن در آب خنگ رودخانه بسیار دوست‌داشتنی است. در فصل بهار هم دشت‌ها سرسبز می‌شوند و منظره‌های زیبایی می‌سازند. پس بهار و تابستان بهترین وقت سفر به تنگه واشی هستند.
این بود تجربه ما از تنگه واشی. شما هم تا به حال به این تنگه سفر کرده‌اید؟ چه چیزهایی چشمتان را گرفت؟ رفتن به این تنگه را به دیگران توصیه می‌کنید؟ دیگر چه ییلاق‌ها و جاهای خوش‌آب‌وهوایی اطراف تهران می‌شناسید که توصیه می‌کنید بقیه هم بهشان سر بزنند؟
حتما خاطره‌ها و توصیه‌هایتان را با ما در میان بگذراید.
توی سفر دنبال چی هستی؟ 
کشف شهر 
قلقهای سفر 
تجربههای بقیه 
